Wederom vroeg uit de veren want we gaan richting de Cherokee via een andere route. We slaan de grote wegen grotendeels over. We gaan oa via de Tail of the Dragon. Deze weg gaat door de bergen met veel haarspeldbochten en stijl naar boven en naar beneden. Een hele populaire route voor motorrijders. Je kan de Harley Davidsons niet meer tellen, zoveel rijden er rond. Langs de route staan enkele fotografen die je auto of motor op de gevoelige plaat zet. Die kun je online dan kopen voor...precies grof geld.
Mooie route om te rijden maar wel oppassen met die motorrijders. Als ze achter je zitten dan ga je uit beleefdheid wel aan de kant. Eentje haalde ons in en ging bijna onderuit met zijn bolide.
Uiteindelijk kwamen we ook nog over de grens van de 7e staat: North Carolina. Uiteraard ook een bewijs van gemaakt.
Omstreeks half 1 kwamen we aan bij de Nantahala Outdoor Center. Hier kun je raften, kajaken, mountainbiken en ziplinen!! We hadden een reservering gedaan voor de zipline. Onze groep bestond maar uit 4 personen, sweet! Sam (een vrolijke gozer) en Soo (klein Chinees meisje met een raar lachje) stelde zich voor aan ons. We kregen een tuigje om en met flink wat gewicht oa een lifeline en een soort glider om je aan vast te houden. Tevens een soort werkhandschoenen waarvan de rechter een leren lap had. Vervolgens werden we in een busje op de berg gebracht. Eerst kregen we instructie hoe je moet remmen. Dit moet je doen met rechterhand waarbij je rustig met je hand op de kabel drukt. Na een oefening op een mini zipline gingen we naar een iets langere. Het was even aanvoelen hoe het remmen precies gaat. Indien je te hard kwam werd er een blok hout dat rondom de kabel zit naar je toe geschoven zodat je afremt. Maar dit is gelukkig niet nodig geweest. Robert moest wel goed zijn benen optrekken want anders zouden zijn schenen het platform raken. Vervolgens gingen we van zipline naar zipline. Onderweg werd er door Sam van alles verteld over de diverse boomsoorten. Ook gezellige praat over de vakantie ed. Toen kwamen we aan bij de MEGA zipline. 800 meter lang en met ruim 180 meter boven de grond ging je over een dal. Spectaculair uitzicht gedurende 50 seconden. Judith haalde het eind niet....ze was te licht. Ze moest zichzelf aan de kabel naar het platform trekken nabij het einde van de lijn, sweet. Daarentegen ging Robert loeihard naar beneden en kwam wel goed uit bij het platform. Snelheid...90 km/u SWEET!! Dit zei Sam steeds als je aankwam op het platform :). Soo knalde zelf keihard tegen het einde aan op het platform. Ze lachte wel maar moet zeker pijn hebben gedaan. Er was nog een derde medewerker mee die alles controleerde. Geen enkele keer onveilig gevoeld, je was steeds gezekerd (ja ouders). In totaal 8 ziplines gedaan gedurende 2 uur maar de laatste ging helemaal hard. Vlak langs de bomen en je raakte zelfs wat takken. Judith haalde wederom het einde niet. Sam wilde haar al gaan redden maar omdat Judith zulke sterke armen had kon ze zichzelf redden. Robert daarentegen ging wederom snoeihard!!! Toen hij aankwam zei Sam dat hij nog nooit iemand zo hard van deze zipline heeft zien gaan. Hij schatte in ca 65 mph = 105 km/u...sweet. Qua grootte zat Robert ook tegen het maximale aan zei Sam. Het was een geweldige ervaring en echt het hoogtepunt van onze vakantie! De adrenaline gierde door onze lichaam. Robert was eerst zenuwachtig maar eenmaal na de eerste had hij de smaak te pakken. Judith moest bij de mega zipline wel even twee keer slikken. Iemand van een groep voor ons durfde niet meer maar moest wel gaan want je kan niet terug. Er zijn enkele foto's gemaakt tijdens de tour. We hebben zelf geen camera meegenomen (zal je net zien...je telefoon ligt 180 meter lager). Voor grof geld maar wel 2 foto's gekocht want dit maak je niet vaak mee.
Om 5 uur waren we klaar en zijn we doorgereden naar het motel in Cherokee. Heerlijke kamer met balkon langs de rivier met schommelstoelen. Heerlijk rustig schommelen we even onze avond door met een koude Corona. En toen het donker werd zagen we overal vuurvliegjes aan de overkant van de rivier.
Oja en we moesten uiteraard nog wel avondeten. De plaatselijke pizzaria was stampvol dus maar doorgereden naar een groot casino, bijna net als in Las Vegas. Hier was een Johnny Rockets vestiging (hamburgertent). Beetje spijt van, duur en teveel. Was ipv een normaal restaurant gewoon een afhaalbalie. Dus helaas geen ketchup smilie op je bord (= de standaard bij deze keten als je tenminste in een restaurant komt). Hebben ook geen enkele dollar in een automaat gestopt, onze dag kon toch al niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten